Tuesday, November 30, 2010

Benteng Tanong =P


MGA TAUHAN
>
> Jigs Fresh grad. Kabarkada ni Yumi. Magtatrabaho bilang researcher sa
> isang financial firm
>
> Yumi Commercial Model. Kabarkada ni Jigs. 2 years ahead kay Jigs.
>
>
> TAGPO
>
> Gabi. Sa isang kwarto ng isang beach resort. Naglalatag ng kumot si
> Jigs sa sahig habang inaayos ni Yumi ang kanyang higaan.
>

Saturday, November 27, 2010

Jell Transport & Don Mariano Transit




Ang mga bus na pagmamay-ari ko.. Ang dalawang hari sa edsa! Operating more than 15 years already and still counting.
More passengers can't resist na ndi sumakay sa mga bus ko. Well as a matter of fact nilakap ko ang mga sari-saring komento galing sa ilang site sa net. So lets hear from some of my satisfied customers..

Friday, November 26, 2010

A Salty Experience ( AN AMAZING LOVE STORY )


He met her at a party. She was so beautiful, many guys were chasing after her, while he was so plain and simple, nobody paid attention to him.

my A-Z!



got this from kikomaxXx

ang Misteryo ng matandang pulubi


I was browsing my multiply account a while ago, stone age na...feeling ko binubuksan ko ang isang bahay na ilang years ng walang nakatira, puro alikabok, sapot ng gagamba at dumi. Then i happened to see this one. last year pa to, and i decided to repostit here. =)

Last wed, May 20, 2009

Dahil na rin siguro sa pagod, antok at inip, tahimik ako buong byahe pauwi. Tuwing gabi, mahigit mga 1hour- 1:30Hrs ang byahe galing sa makati pauwi samin. Ako, si mayette, si joal, candylou at jay, halos gabi gabi kasi sila ang mga kasabay ko pauwi. Usually kulitan, picturan at kwentuhan ang ngyayari pauwi ng bahay. magkakapareho lang kasi kami ng daan pero kakaiba ako ng gabing yun, malalim kasi iniisip ko nun (oo, nagiisip din namn kasi ako paminsan minsan).

PAgkadating sa munoz, baba na kaming lahat pwera kay candylou. Hihiwalay narin ang magkapatid na diaz (mayete at joal), at dahil magkalapit bahay lang kami ni jay, nagabang kami ng jeep. Hangga't sa nakasakay kmi at nsa bandang pintuan ako. Malalim parin ang nsa isip ko (di na maarok). Sa may lumang gasolinahan sa may amin, may nakita akongmatandang pulubi, mahaba ang buhok, andumi, halatang di na nakapaligo nang isang taon, pudpod na ang sapatos, butas butas na ang mga damit at di mo na mabilang sa daliri ang wrinkles sa mukha nya.Nadadaanan namin ang lumang gasolinahan araw araw pauwi.

Bglang huminto ang jeep. "Manong, bilisan nyo, baka sumakay pa tong mamang to sa jeep at dun uupo sa tapat ko, madungis kasi" yun ang nsa isip ko habang nagtataka kung bakit huminto ung jeep sa may lumang gasolinahan. The reason kung bakit siya huminto ay may sasakay palang isang lalakeng nakapula. habang sumasakay ung lalake, nakatingin parin ako sa mamang pulubi. Iniisip kung bakit siya ngkaganun.

a. probinsyano kaya ito na nanakawan n pera at damit at celphone pagkarating nya sa manila, namulubi dahil wala namn siyang kilala d2?

b. iniwan kaya ito ng pamilya nya or siya ang kusang umalis?

c. sadyang hirap na hirap na talga siya at wala ng makain kaya nabaliw

Habang nsa isip ko ang mga choices na iyan, laking gulat ko ng bglang tumingin sakin ang matanda, pinandilatan nya ako ng mata animo'y kinakausap ako na di ko maintndhan. Nakahinto parin ang jip at ang matanda ay nakatingin parin sakin. Di ko maalis ang tingin ko rin sa knya habang umandar na ang jip. Si Jay, nakaupo sa may bandang kanan ko ay bgla kong kinausap.. "Grabe namn tong matandang yun, kinilabutan ako, kung makatitig parang akala mo may ksalanan ako sa knya.." sabay ngiti..

"anong matanda? asan?" sabi ni jay. "Ayun oh, nakatingin parin hanggang ngaun" sagot ko habang papalyo ang jeep.

"whapak!!! (hampas sa braso) Wag kang ganyan bro! kanina pa ako nakatingin sa may kalye. wala naman ako nakikita".

"eh ano tawag mo dun" habang papalayo na at di ko na makita ung matanda.. " Tumawa lang si jay.

"weeeee!!! wag mo nga akong pinagloloko! pinagttritripan mo lang ata ko. loko ka! " sabay tawa ng malakas habang sinsabi ko un kay jay.. Pero kahit anong pilit ko, pingdidiinan nya parin na wala talaga siyang nakita after nung sumakay yung lalakeng nakapula. Kinilabutan ako dahil nakatiningin na pala ung mga tao sa jeep sa akin na animoy nakukuha ko ung mga mensahe sa mata nila na pati sila wala ring nakita..

nagmistulang misteryo para amin kung sino ang lalakeng iyon. ang alam ko, klarong klaro ang mukha at sigurado akong tao yun.


tonight 11:42pm, May 22, 2009


(sa harap kami sumakay) Nagkkwentuhan ulit kami ni jay tungkol sa matandang lalakeng pulubi.. pagkababa ko, dahil sa tsimoso ang driver na nsa tabi ni jay.. bgla cyang kinausap.. " meron talga.. meron talgang palakad lakad na matandang mahabang buhok sa may lumang gasolinahan kahit na maliwanag.."


Creepy..


BTw, after 1 yr, ngaun lang ako ulit nagsuot ng contact lens dahil mataas na ang grado ng mata ko.at di ko na matiis na wala akong makita sa malayuan. NUng una, tuwang tuwa ako kasi nakikita ko na ang mga bagay na di ko nakikita dati.. pero bakit ganun.. kasama ba ng paglinaw ng mga mata ko ang makakita ng mga tao, hayop at bagay na di nakikita ng iba?

Tumeteleport


bawat tao ay may kanya kanyang trip.. eto ang trip ko! ikaw? ano ang trip mo?

A castaway travel experience taken at Fortune Island, Batangas.

The Blogger


Well guys, accept the fact that i'm not a writer nor even a real blogger. I used to have lots of accounts (blogspot, wordpress and tumblr) which i thought would be my only site and last time to make a blogsite after making one, but after few days i tend to get bored and actually forget that it exists. Ndi naman kasi talaga ako mahilig magsulat eh. Essay is one of my enemy when i was a student. I remember pa nga, i used to input lyrics from my favorite songs just to make my book reports and essays look longer. Sa loob loob ko,, ndi naman ito binabasa ng teacher. Its a habit na actually, kaya don't be surpised if may mahaba akong sinulat dito at pag binasa nyo siya paiba-iba na ng directions or very familiar kasi it sounded like you heard the lines from your favorite radio stations, myx, or even youtube. haha.
But there's one thing i really love doing. Im really a man of ideas. Kung bubuksan ninyo ang utak ko andaming trafic of ideas ang naglalakbay. Lots of ideas but dont know how to express any in a way that a lot of people can relate. Maybe im afraid lang that people may not like what im gonna post or worst ignore it. But then i realized, who cares? its my blog anyway. People may like it, some people wont, it doesn't affect me anyway. What really matters is, I myself like it.

My friend, a while ago shares the 18-40-60. At first, i thought he was just giving me a lotto number combination, lol. But when i begin to search, 18-40-60 rule makes sense :

" When you’re 18, you worry about what everybody is thinking of you; when you 40, you don’t give a darn what anybody thinks of you; when you’re 60, you realize nobody’s been thinking about you at all."

It makes me stop worrying about what they think about me. Well, not actually, but it helps. So here you go.. this is my first post for my, hopefully the last, blogsite. Get to know more of me soon! =)